Η διαδικασία της αποτυχίας κούρασης είναι η βαθμιαία συσσώρευση αλλαγής και ζημίας και ράγισμα της αδύνατης περιφερειακής οργάνωσης στο υλικό στο πλαίσιο της δράσης της μεταβλητής πίεσης. Όταν η επέκταση ρωγμών φθάνει σε έναν ορισμένο βαθμό, το ξαφνικό σπάσιμο εμφανίζεται, το οποίο είναι μια διαδικασία της συσσώρευσης ζημίας που αρχίζει από την τοπική περιοχή και τελικά που προκαλεί τη γενική ζημία. Τα χαρακτηριστικά του είναι:

§ Καθυστερημένο σπάσιμο, χαμηλό επίπεδο σπασίματος πίεσης (ακόμη και κάτω από τη δύναμη κούρασης)

§ υψηλή πίεση, μικρή ζωή Χαμηλή πίεση, μακρά ζωή

§ υποβάλλεται στην έναρξη και τη διάδοση των ρωγμών

Υπάρχουν διάφοροι τύποι φορτίων κούρασης, αλλά όλα έχουν μερικά κοινά χαρακτηριστικά:

Δεν υπάρχει καμία προφανής μακροσκοπική πλαστική παραμόρφωση κατά την διάρκεια του σπασίματος, και δεν υπάρχει κανένας προφανής οιωνός πριν από το σπάσιμο, αλλά σπάζει ξαφνικά και παρουσιάζει εύθραυστο σπάσιμο. Η κούραση είναι πολύ ευαίσθητη στις ατέλειες (εγκοπή, ρωγμή, ατέλεια ιστού) Η πίεση που προκαλεί το σπάσιμο κούρασης είναι πολύ χαμηλή, συχνά χαμηλότερος από τη δύναμη παραγωγής κάτω από το στατικό φορτίο, το οποίο ανήκει στο χαμηλό σπάσιμο καθυστέρησης πίεσης.

Η αποτυχία κούρασης μπορεί σαφώς να παρουσιάσει τρία συστατικά της έναρξης ρωγμών, της διάδοσης και του τελικού σπασίματος.

Η ταξινόμησή του: υψηλή κούραση κύκλων (N>105), χαμηλό επίπεδο πίεσης σπασίματος, μακρά ζωή

Χαμηλή κούραση κύκλων (N=102-105), υψηλό επίπεδο σπασίματος, με το πλαστικό περιστατικό πίεσης (υψηλή κούραση πίεσης ή κούραση πίεσης)